Ovaj je balet  je još jedan od mnogih sjajnih uradaka Mariusa Petipe. Glazbu je skladao Aleksandar Glazunov, a praizvedba je održana u Marijinskom teatru u Petrogradu 1898. godine. Slično kao i balet Gusar, Raymonda se ne može pohvaliti sjajnom pričom i zapletom, ali iskupljuje ju čarobna Glazunova glazba i blještava inovativnost Petipine koreografije.

 

Velike ruske obnove tih baleta bile su 1938. (Vainonen) i 1948. godine (Sergejev), Balanchine je 1946. koreografiju prenio za Ballet Russe de Monte Carlo, a najuspješniji je bio Nurejev koji je balet postavljao nekoliko puta i kao cjeloviti balet i kao skraćenu inačicu.

 

U prvom činu plemkinja Raymonda se treba udati za viteza Jeana de Briennea čim se on vrati iz križarskih ratova. Na njezino čuđenje, posjećuje ju Abderakhman, saracenski vitez koji je čuo priče o njezinoj ljepoti i doputovao s Dalekog istoka da bi joj udvarao. Raymondi se to ne sviđa, ali na inzistiranje njezine tete Sybille ona gostoljubivo primi gosta. Raymonda tu večer zaspe i sanja o svojem budućem suprugu, ali zaprepaštena je kad shvati da se radi o Abderakhmanu.

 

Drugi čin nastavlja se udvaranjem Abderakhmana Raymondi, no ona ga odbija. On je, nakon silnih muka, ipak uspijeva oteti iz palače. No, u ostvarivanju opakog nauma ipak ga zaustavlja Bijela dama, drevni kip koji odjednom oživi. Uto se u dvor vraćaju se Jean de Brienne i mađarski kralj pod čijom je zastavom mladi plemić ratovao. Jean i Abderakhman započnu borbu u kojoj saracenski vitez pogine.

 

Treći čin odvija se među seljacima, s kojima Raymonde i Jeana de Briennea slave svoje vjenčanje. U čast mađarskog kralja plešu se mađarski plesovi: veliki čardaš, pas de quatre za muške plesače i pas de dix poznat pod nazivom Grand Pas Hongrois.

 

Raymonda je balet koji obiluje mnoštvom plesova, osobito ženskih varijacija i treba ga se gledati kao djelo koje jednom baletnom ansamblu omogućuje da pokaže svu svoju tehniku i raskoš, više u stilu gala večeri bez priče. Doduše, Nurejev je pokušao dodati malo dramatičnosti i zapleta u priču proširujući prizore Raymondinog sna iz prvog čina. U ovoj je inačici (Zűrich, 1972.) Abderakhman protivnik Jeanu de Brienneu i njihov se duel događa u tijeku križarskog rata. Tek kada Jean otjera Saracena, može se održati vjenčanje. 1969. godine Nurejev je postavio produljenu inačicu trećega čina za Royal Ballet u Londonu i u takvoj se formi balet najčešće viđa danas.

 

Najpoznatiji je dio mađarska varijacija Raymonde u trećem činu i često se izvodi na baletnim natjecanjima. Naime, izvrsna je za pokazivanje izbrušene tehnike i vrhunskog rada stopala i koljena, a također ženske elegancije, ponosa i suzdržanosti. Balerine čije se varijacije jednostavno mora pogledati su: Sylvie Guillem, Natalia Makarova, Svetlana Zakharova, Olesia Novikova, Uliana Lopatkina i Natalia Bessmertnova.